របៀបសរសេរឬវាយអក្សរយូនីកូដខ្មែរតាមវិធីត្រឹមត្រូវ
ក្នុងអត្ថបទនេះនឹងពន្យល់អំពីរបៀបវាយអក្សរខ្មែរយូនីកូដតាម របៀបរបបត្រឹមត្រូវ ព្រោះខ្ញុំសង្កេតឃើញថា មានគេហទំព័រ និងប្លកខ្មែរជាច្រើនដែលមិនបានគោរពក្បួនខ្នាតក្នុងការវាយអក្សរ ខ្មែរទេ គឺវាយដោយមិនផ្អែកលើវចនានុក្រម ដោយផ្អែកការចំណាំពាក្យខ្មែរតាមលទ្ធភាពរបស់អ្នកសរសេររៀងៗខ្លួន។ ដែលជាហេតុឧស្សាហ៍សរសេរខុសពាក្យ និង មិនដឹងថាខ្លួនសរសេរខុស ជាពិសេសគឺសរសេរខុសពាក្យពិបាកៗដែលមិនសូវបានសរសេរ។ តើលោកអ្នកចង់កាត់បន្ថយការសរសេរអក្សរខ្មែរខុសច្រើនដែលឬទេ?
>>> លោកអ្នកប្រាកដជាស្គាល់យូនីកូដខ្មែរជាអ្វី!
យូនីកូដគឺជាគ្រោងការណ៍បម្លែងកូដជាអក្សរសកលសម្រាប់វាយអក្សរ និងអត្ថបទដែលកំណត់នូវវិធីជាក់លាក់នៃការបម្លែងកូដ ប្រើបានច្រើនភាសា ដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរទិន្នន័យអត្ថបទ ជាអន្តរជាតិ និង បង្កើតមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ផ្នែកទន់ជាសកល។ យូនីកូដមិនមែនគ្រាន់តែជាពុម្ពអក្សរបន្ថែមមួយទៀតនោះទេ តែជាខ្នាតគំរូអន្តរជាតិថ្មីមួយសម្រាប់ភាសាខ្មែរ និងសម្រាប់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។ កុំព្យូទ័រទូទាំងពិភពលោកនឹងយល់ភាសាខ្មែរ ពេលប្រើពុម្ពអក្សរយូនីកូដខ្មែរ។ គ្រប់ពុម្ពអក្សរយូនីកូដទាំងអស់មានការបម្លែងកូដដូចៗគ្នា មានន័យថា ពេលដែលអត្ថបទមួយត្រូវបានវាយជាពុម្ពអក្សរយូនីកូដ នោះវាអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរទៅជាពុម្ពអក្សរយូនីកូដផ្សេងៗទៀតបាន ហើយអត្ថបទនោះនឹងនៅរក្សាទ្រង់ទ្រាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ឧទាហរណ៍ អត្ថបទដែលវាយជាអក្សរ KhmerOS System នឹងត្រូវមើលឃើញដោយម៉ាស៊ីនដទៃដែលមិនមានពុម្ពអក្សរ KhmerOS System តែមានយូនីកូដ។ ដូច្នេះខ្មែរយូនីកូដគឺជាពុម្ពអក្សរស្តង់ដាររបស់ខ្មែរក្នុងពេលនេះ និងអនាគត ហើយក៏ប្រហែលជាគ្មានអ្វីមកជំនួសឬកែប្រែទៀតទេ។
>>> សារប្រយោជន៍របស់យូនីកូដខ្មែរ និងអនាគត៖
- ជាអក្សរស្តង់ដាររបស់ជាតិខ្មែរ កុំព្យូទ័រផ្សេងៗអាចមើលយល់អក្សរខ្មែរដោយមានយូនីកូដ។
- ងាយស្រួលវាយបានលឿន ដោយសារមានគ្រាប់ចុច "ដាក់ជើង"។
- ធ្វើអោយកុំព្យូទ័រស្គាល់ពាក្យខ្មែរ ដោយសារការប្រើ "ចន្លោះមិនឃើញ"។
- អាចអោយគេបង្កើតកម្មវិធីបកប្រែភាសាបរទេសមកភាសាខ្មែរបាន។
អំពីចន្លោះមិនឃើញ (ZWSP)
ពាក្យក្នុងភាសាខ្មែរត្រូវបានវាយបន្តបន្ទាប់គ្នា និងខណ្ឌចែកគ្នាដោយសញ្ញាវណ្ណយុត្តណាមួយ ( សញ្ញាវណ្ណយុត្តខ្មែរមានដូចជា ។ / ៕ / ៖ / ៗ / ៙ / ៚) និង (វណ្ណយុត្តឡាតាំងដែលប្រើក្នុងភាសាខ្មែរមាន ! / ? / " / . ) ។ កម្មវិធីវាយបញ្ចូលអត្ថបទ កម្មវិធីរុករកអ៊ីនធឺណិត និងកម្មវិធីដទៃទៀតដែលមានទ្រង់ទ្រាយជាអត្ថបទ ចាំបាច់ត្រូវដឹងពីកន្លែងដែលត្រូវបំបែកប្រយោគនិមួយៗដើម្បីចុះ បន្ទាត់ថ្មី។ ក្នុងភាសាលោកខាងលិច ដែលប្រើ "ចន្លោះ" (ខ្មែរហៅថា ដកឃ្លា / អង់គ្លេសហៅថា Space) ប្រាកដជាមិនមានបញ្ហាឡើយ ប៉ុន្តែក្នុងភាសាខ្មែរ កម្មវិធីទាំងអស់នោះមិនបានដឹងពីកន្លែងដែលត្រូវបញ្ចប់ពាក្យ និង ត្រូវចុះបន្ទាត់ថ្មីឡើយ។ឧទាហរណ៍៖ គេឃើញក្នុងកាសែតភាគច្រើននៅកម្ពុជា ការចុះបន្ទាត់ត្រូវធ្វើឡើងដោយដៃ (គឺប្រើ Space)។ អ្នកសរសេរត្រូវគណនាថា តើពាក្យបន្ទាប់នោះអាចដាក់ក្នុងបន្ទាត់ជាមួយគ្នាបានឬអត់? បន្ទាប់មកពួកគេនឹងធ្វើការលើបន្ទាត់នោះដោយដៃ។
ក្នុងទំព័របណ្ដាញមិនអាចប្រើមធ្យោបាយនេះបានទេ ព្រោះទ្រង់ទ្រាយទំព័រត្រូវបានពឹងផ្អែកទៅលើទំហំនៃបង្អួចរបស់ កម្មវិធីរុករកលើកុំព្យូទ័រអ្នកប្រើ និង ទៅលើគុណភាពបង្ហាញរបស់អេក្រង់។
ដំណោះស្រាយសម្រាប់ បញ្ហានេះគឺត្រូវបញ្ចូលចន្លោះមើលមិនឃើញ រវាងពាក្យទាំងនោះដែលចន្លោះនោះជាចន្លោះប្រើគ្រាន់តែសម្រាប់ខណ្ឌ ចែកពីពាក្យមួយទៅពាក្យមួយទៀត និងដើម្បីឲ្យកម្មវិធីទាំងនោះដឹងពីកន្លែងដែលត្រូវចុះបន្ទាត់ ប៉ុណ្ណោះ ដូចនេះយើងមិនអាចមើលឃើញគម្លាតរវាងពាក្យនោះទេ។
តួអក្សរនេះត្រូវបានហៅថា "ចន្លោះមិនឃើញ" ហើយវាគឺជាតួអក្សរដែលប្រើញឹកញាប់បំផុតក្នុងអត្ថបទ (ក្នុងការចុចគ្រាប់ចុច 100 មានចន្លោះមិនឃើញប្រហែល 16 ចន្លោះ) ដូច្នេះទើបយើងសម្រេចដាក់គ្រាប់ចុចដែលប្រើជាងគេនេះលើគ្រាប់ចុច ដែលងាយចុចបំផុតនោះគឺ Spacebar។ គ្រប់ពេលដែលអ្នកចុចចន្លោះមិនឃើញ នោះអ្នកនឹងបញ្ចូលចន្លោះបំបែកមួយ។ ប្រសិនបើអ្នកចុចចន្លោះមិនឃើញ spacebar ( ដោយមិនបានចុចគ្រាប់ចុចផ្សេងទៀត) នោះតួអក្សរដែលបានបញ្ចូលទៅក្នុងអត្ថបទ គឺជាចន្លោះមួយដែលមើលមិនឃើញ។
ប្រសិនបើអ្នកចង់វាយ ដកឃ្លា អ្នកត្រូវចុចគ្រាប់ចុច "ប្ដូរ" (គឺ Shift) ផ្សំជាមួយគ្រាប់ចុច "ចន្លោះមិនឃើញ" (គឺ Space)។
សរុបមក ក្នុងភាសាអង់គ្លេសគេដកឃ្លាពីពាក្យមួយទៅពាក្យមួយ ដើម្បីដឹងថាពាក្យណាជាពាក្យណាហើយប្រើសញ្ញា "." ដើម្បីបញ្ចប់ឃ្លាក្នុងវេយ្យាករណ៍។ តែភាសាខ្មែរគេសរសេរជាប់គ្នាពីពាក្យមួយទៅពាក្យមួយ ហើយសញ្ញាដកឃ្លាគេប្រើសម្រាប់បង្អង់ក្នុងការអានថាត្រូវឈប់ដក ដង្ហើមសិននៅកន្លែងណាមួយក្នុង ឃ្លា ក្នុងនោះដែរគេប្រើសញ្ញាខណ្ឌ "។" ដើម្បីបញ្ចប់ឃ្លាក្នុងវេយ្យាករណ៍។ ដូច្នេះ "ចន្លោះមិនឃើញ" ប្រើសម្រាប់ផ្ដាច់ពាក្យពីមួយទៅមួយក្នុងភាសាខ្មែរក្នុងគោលបំណង អោយកុំព្យូទ័រអាចចុះបន្ទាត់ដោយស្វ័យប្រវត្ត និងអាចដឹងពាក្យខុសឬត្រូវតាមរយៈកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យ អក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរ , ដកឃ្លាគ្រាន់តែសម្រាប់បញ្ជាក់ពាក្យ ឬក៏ទុកសម្រាប់អ្នកអានដើម្បីឈប់ដកដង្ហើម , ហើយសញ្ញាខណ្ឌសម្រាប់បញ្ចប់សេចក្ដីរបស់ឃ្លានិមួយៗ។
សារប្រយោជន៍របស់ចន្លោះមិនឃើញ ៖
- ធ្វើឲ្យការចុះបន្ទាត់របស់ពាក្យបានដោយស្វ័យប្រវត្តិ។
- ស្គាល់ពាក្យខ្មែរ ធ្វើឲ្យកុំព្យូទ័រដឹងថាអ្នកសរសេរខុសឬត្រូវ ដោយផ្នែកលើកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរ។
- គេអាចបង្កើតកម្មវិធីបកប្រែអត្ថបទពីខ្មែរទៅបរទេសបាន ដោយសារកុំព្យូទ័រស្គាល់ពាក្យខ្មែរ (ចន្លោះមិនឃើញ) ។
តើអ្នកស្គាល់និងចេះប្រើ "ចន្លោះភ្ជាប់" (Nonbreakable Space) ដែលឬទេ?
ជាទូទៅ មិនថានៅក្នុងភាសាណាជាភាសាណានោះទេ ចាំបាច់ត្រូវតែមានព្យាង្គ ពាក្យ ឃ្លា ប្រយោគ។ ការរួមផ្សំនៃសមាសភាគទាំងនេះបានត្រឹមត្រូវ នឹងបង្កើតបានជាកថាខណ្ឌនៃអត្ថបទ មួយដ៏មានអត្ថន័យ និង ខ្លឹមសារ។ កត្តាសំខាន់គឺយើងត្រូវដឹងថា តើព្យាង្គ ពាក្យ ឃ្លា និង ប្រយោគ មានលក្ខណៈខុសគ្នាត្រង់ណា? ហើយគេសម្គាល់វាបានដោយសារអ្វី? យើងសង្ឃឹមថា អ្នកពិតជាបានដឹងហើយតាមរយៈការសិក្សាវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងសូមសង្កត់ធ្ងន់ ទៅលើតែប្រយោគតែប៉ុណ្ណោះ។ប្រយោគគឺជាបន្សំពាក្យដែលមានន័យគ្រប់គ្រាន់ ហើយអាចស្គាល់បាន និង បញ្ចប់ដោយសញ្ញាវណ្ណយុត្តណាមួយដូចជា (។ ? ! ….) ដោយខានមិនបាន។ ដូចគ្នានេះដែរ ចំពោះភាសាលោកខាងលិច ក៏មានការបញ្ចប់ដោយសញ្ញាណាមួយដែរ តែខុសគ្នាត្រង់ថា រវាងពាក្យ និងសញ្ញាទាំងនោះគឺពុំមានគម្លាតឡើយ ដូចនេះ បង្កលក្ខណៈងាយស្រួលដល់អ្នកវាយអត្ថបទ ដោយពុំមានការធ្លាក់តែសញ្ញាមួយណានោះតែឯងមកបន្ទាត់ថ្មីឡើយ។ ដោយឡែក ចំពោះភាសាខ្មែរ ដោយគោរពតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ ក្នុងការសរសេរ រវាងប្រយោគមួយទៅប្រយោគមួយ ត្រូវតែខណ្ឌគ្នា ដោយសញ្ញាវណ្ណយុត្តណាមួយ ហើយពាក្យដែលនៅអមសញ្ញានោះត្រូវធ្វើការដកឃ្លា។ ការនេះ ធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈពិបាកខ្លះដល់អ្នកវាយអត្ថបទ ព្រោះនៅពេលដែលសញ្ញាវណ្ណយុត្តនោះ ស្ថិតនៅចុងកថាខណ្ឌ បើកាលណាអ្នកដកឃ្លា នោះបណ្ដាលឲ្យសញ្ញានៅធ្លាក់មកនៅលើបន្ទាត់ថ្មីតែឯង ជាហេតុនាំឲ្យអត្ថបទរបស់យើងបាត់បង់នូវសោភណភាព។ ដើម្បីជៀសវាងនូវបញ្ហានេះ ក្នុងប្រព័ន្ធកុំព្យូទ័រ យើងបានបង្កើតនូវ គ្រាប់ចុចពិសេស ដែលមានឈ្មោះថា "ចន្លោះភ្ជាប់"។ ចន្លោះភ្ជាប់គឺជាបន្សំនៃគ្រាប់ចុច ឆ្លាស់ (Alt (Gr)) និង គ្រាប់ចុចចន្លោះមិនឃើញ (Space)។
រូបមន្ត ៖ ពាក្យ + គ្រាប់ចុចឆ្លាស់ + គ្រាប់ចុចចន្លោះមិនឃើញ + សញ្ញាវណ្ណយុត្ត
ការបន្ថែមចន្លោះភ្ជាប់រវាងពាក្យ និង សញ្ញាវណ្ណយុត្តនេះមានន័យថា អ្នកនៅតែអាចមើលឃើញចន្លោះរវាងពាក្យ និង សញ្ញានោះជាធម្មតា តែបង្កប់នូវលក្ខណៈពិសេស ដោយវាជួយភ្ជាប់ពាក្យនិង សញ្ញានោះឲ្យនៅជាប់គ្នា ប្រសិនបើធ្លាក់ គឺត្រូវធ្លាក់ទាំងពាក្យដែលនៅជាប់វាមកផងដែរ មិនអាចធ្លាក់សញ្ញាតែឯងនោះទេ។ ចន្លោះភ្ជាប់នេះ ក៏អាចប្រើជាមួយតួអក្សរផ្សេង ក្រៅពីសញ្ញាវណ្ណវត្តដែរ ហើយវានៅរក្សាលក្ខណៈដើម គឺ ដកឃ្លាតែមិនចុះបន្ទាត់នៅចុងបន្ទាត់។
ចំពោះអក្សរអង់គ្លេស
មាន វិធីតែមួយគត់ ដើម្បីដឹងថាពាក្យដែលអ្នកបានវាយខុសឬត្រូវគឺត្រូវពឹងផ្នែកលើ កូនកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធ ដែលនៅក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗដែលអ្នកប្រើប្រាស់។ ចំពោះភាសាអង់គ្លេស គេតែងតែឃើញមាន កូនកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធភាសាអង់គ្លេស មកជាមួយស្រាប់ក្នុងកម្មវិធីដែលអាចវាយអត្ថបទបាន ដូចជា MS Word, Photoshop, CorelDraw... ជាដើម ដើម្បីធ្វើអោយការសរសេរបានត្រឹមត្រូវ និងប្រាប់អោយដឹងនៅពេលយើងសរសេរខុស បើសិនលោកអ្នកសរសេរអត្ថបទអង់គ្លេសនៅក្នុងកម្មវិធីណាមួយដែលគ្មាន មុខងារ ត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធ ដូចជា Notepad នោះលោកអ្នកប្រាកដជាសរសេរខុសពាក្យខ្លះៗដោយជៀសមិនរួច។ចំពោះអក្សរខ្មែរ
ចំពោះអក្សរខ្មែរយើងវិញ កាលពីជំនាន់មិនទាន់មានយូនីកូដខ្មែរ ខ្មែរយើងគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីសរសេរអត្ថបទដោយពឹងផ្អែកលើការ ចេះចាំពាក្យរៀងៗខ្លួនទេ អ្នកដែលចេះអក្សរខ្មែរបានជ្រៅជ្រះអាចសរសេរដោយមានកំហុសតិច ចំពោះអ្នកដែលមិនសូវចេះចាំពាក្យខ្មែរប្រាកដជាសរសេរខុសច្រើន ហើយប្រាកដជាត្រូវបើវចនានុក្រមដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ជាមិនខាន។តែមកដល់ជំនាន់ប្រើយូនីកូដខ្មែរនេះវិញ ខ្មែរយើងលែងភ័យខ្លាចវាយអត្ថបទខុសច្រើនដូចមុន និងមិនចាំបាច់បើកវចនានុក្រមដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ទៀតឡើយ ព្រោះយើងមាន កូនកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរ ដែលជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ មិនខុសពីរបៀបវាយភាសាអង់គ្លេសនោះទេ។
ឧបករណ៍ត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធ
គឺជាកញ្ចប់ពាក្យដែលមានក្នុងវចនានុក្រមរបស់ភាសានិមួយៗ ដែលប្រើសម្រាប់បង្ហាញប្រាប់អ្នកវាយអត្ថបទអោយបានដឹងថា ពាក្យដែលគេបាននិងកំពុងវាយខុសឬត្រូវ ដោយមានជាបន្ទាត់ទឹករលកពណ៌ក្រហម នៅពីក្រោមពាក្យដែលសរសេរខុស (ពាក្យដែលគ្នាក្នុងវចនានុក្រម) នោះ។ ជាតិសាសន៍និមួយៗត្រូវតែពឹងផ្អែកលើ ឧបករណ៍ត្រួតពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធ ជាដាច់ខាត ព្រោះគ្មានអ្នកណាគេអាចសរសេរត្រូវគ្រប់ពាក្យនោះទេ ហើយបើទោះជាចេះសរសេរគ្រប់ពាក្យក៏មិនប្រាកដថាអាចដឹងថាខ្លួន បានសរសេរខុសពាក្យ ដែលខ្លួនចេះសរសេរដែរ។_______________________________________
របៀបសរសេរឬវាយអក្សរយូនីកូដខ្មែរតាមវិធីត្រឹមត្រូវ
Reviewed by អ៊ុំ ច័ន្ទសានិត
on
July 03, 2014
Rating:
Reviewed by អ៊ុំ ច័ន្ទសានិត
on
July 03, 2014
Rating:
សួស្ដីបង តើធ្វើយ៉ាងណាទើបកុំព្យូទ័រយើងអាចសរសេរអក្សរខ្មែរ
ReplyDeleteចេញជើងត្រឹមត្រូវ ព្រោះថាកុំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំសរសេជើងអត់ចេញ